yazmayı özledim.

yazdıkça dalmayı, derinlerde kalmayı, uçsuz bucaksız bir denize karşı çığlık atıyormuşum gibi hissetmeyi özledim.

sahi ben ne zaman vazgeçtim yazmaktan?

yazdıklarımı sadece kendim okuduğumda mı

yazmanın bir anlamı olmadığını fark ettiğimde mi?

yoksa ona defalarca yazıp da onun bundan zerre haberi olmadığında mı...

yoruldum galiba; bunların hepsini toplayınca hayal kırıklıklarımı oluşturmalarından.