İnsanlar hata yapar. İnsanı insan yapan da bu değil midir zaten.
Kimi zaman bedelini çok ağır öderiz hatalarımızın. Evet, kaybederek. Ve kaybettiğimiz şey çoğu zaman sevdiklerimiz olur.
Bazen de hata yapan değil, yapılan konumundayızdır.
O çok değer verdiğimiz insanın bunu bize nasıl ve neden yaptığını
düşünmekle harcarız vaktimizi.
Ya çığlıklar atarız,ya ağlarız, ya kızarız, ya bağırırız,ya yumruklarız...
Ya da sadece susarız. Kelimeleri kifayetsiz bırakıp yalnızca sessizliği dinleriz karşımızdakinin bir tepkiye dahi
layık olup olmadığını düşünürken.
İşte tam da o anda bir şeyi unuturuz. HATIRALARI.
