hani böyle yalnızlığın en koyu tonunda

en konuşması gereken susuşlarında

tek kelime bile dökülmezken ağzından;

ve gözyaşın bile soluk benizli yanaklarından süzülmezken;

kapat gözlerini!

kapat bu dünyanına kirine

içindeki bir çok kırık umut kapılarına

elveda de sevdiğine.

ve sevilmeyişine...

zaferlerin var unutma

kaybettiğin zaferlerin

kazandığın yenilgilerin var

kalbinin kuytularına saklanmış bir adet hüsran var

küçücük aşk kırıntıların var

o kadar ki; yokluğun içinde kayboluyor ruhun.

bul

bul ve çıkar onu

kayıp gitmeden son defa

elveda'lara boğulmaktan tekrar tekrar

koş

ama asla durmadan