boşluktaki binlerce avare

bendeki hastalık bu

adına yalnızlık demişler

kimin ne dediği umurumda mı sanki?

bir tuhaflaştım yine

kocaman boşluklarda gözlerim

kulağımda sürekli yağmur tınısını arıyor sokakta

kocaman dünyanın 

küçücük boşluğundayım.

sürünüyorum başımda averalerle

büsbütün bir iç çekiş benimki

ya da tamamen bir iç çöküş

adına yalnızlık diyorlar

kimin ne dediği umurumda mı sanki?

serzenişli günlere döndüm

umutsuz

ve bir o kadar vehimli günlere

sence de biraz fazla olmuyor muyum?

elbette!

nasıl olur da daha azını düşünebilirim

gözlerimde bir tiyatro sahnesi sevdiceğim

yalnız bir kadın.

ve ardında çalan piyano

piyaniste aşık bir kadın

ve piyanosuna aşık bir adam.

ne zor değil mi?

sen yalnızca ona ait olduğu için kaybolursun notalarda

ve o sırf piyanosunda kaybolmak için harcar notaları

tamam sevdiğim.

tamam gidiyorum

sondu bu

sanırım ilaçlarımı içmem gerek

yeniden ve yeniden yazmak boşuna

gerçi her sanatçı biraz...

biraz...

her şeyden biraz

hoşçakal sevdiğim

göğün mavisine değsin gözlerin

hasretle.

-

hastalıklı bir ruh hali benimki

adına yalnızlık diyorlar

desinler

yalnızlıktan kim ölmüş?