Neden yaptı bana bunları?

Neden çektirdi bana bunca ızdırabı?

Neden sevmedi ki beni, ben onun için körkütük olurken bile?

Ya da ben niçin her tepkisini merak ederek gözlerimi ondan ayıramaz hale geldim?

Onca insan varken neden onu seçip, acıların acısını yasattım kendime?

Neden gözümün önünde başkasıyla olduğu halde istedim onu?

Herkese savurabildiğim kelimeler neden sana karşı susup kaldılar?

Neden onun da beni sevdiğinden emin olamadım hiç bir zaman?

Aşk mı bu?

Gördükçe yüreğinin uçmaya çalışması fakat her seferinde yere daha sert düşerek kanatlarının parçalara ayrılması mı?

Ona kızamamak veyahut küsememek mi aşk?

Özleye özleye bitiremeyerek bütün özlemlerini onun uğruna harcamak mı?

Ve bir gün sırf bu elinde olmayan şeyleri hissettiğin için suratını bile görememek mi?

Onun için kendi mutluluğundan vazgecebilmek mi?

Her ayrıntıda ondan izler bulmak mı yoksa?

AŞK, bunların tümü sanırım.

Beraber olduğunuz tek bir fotoğraf karesine bile her gece uyumadan evvel saatlerce bakmak, onun senin kaderin olduğuna inanmak ya da kapıyı sessizce kapatıp usulca çıkıp gitmek onun hayatında...