“HERKESLEŞME” -kitap yorumu

Herkesleşme – Tunç İlkman

Destek Yayınları

5üzerinden3

Herkesleşme kitabını kardeşimin isteği üzerine, onun için almıştım yılbaşı öncesinde. Harry Potter sonrası hafif bir şeyler okumak için kütüphaneden bunu seçmek istedim.

Ama kitabın bitişin de “hafif” kelimesini hafife almış bir kitapla yüzleşmek zorunda kaldım.

Kitap, karakterin kendi ağzından anlattığı bir söylemle şekil alıyor. Kitabın arkasında yer alan yazıya baktığımız zaman bizi bir aşk hikayesinin beklediğini zannediyoruz. Ancak kitabın bitişiyle ya da bitişine yakın, durumun aslında böyle olmadığının ayırdına varıyoruz diyebilirim.

Tıpkı babası gibi ölmeye karar veren Ömer’in, bunu yaparken aslında çok da tanımadığı Harun’dan yardım istemesiyle başlayan kitap, Harun’un Ömer’e ölmeden önce yapacaklarını listelemesini istemesiyle devam ediyor ve Ömer aslında en çok yapmak istediği şeyin Zeyneb’e ulaşmak istediğinden emin oluyor.

Yazarın kullandığı dilin çok akıcı olduğunu söyleyemem çünkü kurduğu olay örgüsü içerisinde beni tatmin eden tek bölüm Ömer’in Zeyneb’e verdiği mektup ile başlayan son kısımdı.

“Ne tuhaf değil mi; en çok da hiç tanımadığımız insanların hakkımızda olumsuz yargılarda bulunmasından geri durur, kaybı en acı olacak yakınlarımızın neler düşündüğünü ise çoğunlukla umursamayız.”

Ömer karakteriyle birlikte yer yer insanın kulağına küpe olacak cümlelerle karşı karşıya kalıyor ve kasiyer Zeyneb ile çevirmen Ömer’in dışarıdan basit algılanabilecek bir aşkın derinliğine inmeye çalışıyoruz. Çalışıyoruz diyorum çünkü bu aşkın farklılığını tam olarak hissettiğimi söyleyemeyeceğim. Kitabın sonunda, yazarın asıl vermek istediği mesajın zaten aşk teması olmadığını anlıyoruz ama ben kitabın gidişatı içerisinde daha derinlemesine bir anlatımın tercih edilmesini isterdim.

Macera tadında bir olay kurgusu içerisine serpiştirilmiş bir aşk ve toplum eleştirisi ile pekiştirilip sonlandırılmış Herkesleşme. Bize, aslında nasıl yargıladığımız diğerlerine döndüğümüzün sinyallerini veriyor.